Een verdwenen verschijnsel

dus, bedenk ik me. Iets uit de oudheid. Ik blader een paar boeken door. Er bestaan nog wat zwartwit foto’s. Indrukwekkend, want je ziet de eindeloze massa beesten die als een reusachtige rivier door het landschap stroomt. Mannen met hoeden, vesten van schapenvacht, corduroy broeken en een wandelstok met een knop in de vorm van een schapenkop. Vrouwen met een hoofddoek, gehuld in povere kledij. Ze deden meestal niet mee aan de transumanza want ze moesten op de kinderen passen en het huis schoonhouden. Gedurende acht maanden per jaar waren ze van hun mannen gescheiden. Er zijn foto’s van kuddes die door herdershonden worden bewaakt. Ze hebben een brede halsband met spijkers om hun nek om ze tegen de aanval van wolven te beschermen. Vergane glorie.   lees verder…    

<- terug

One thought on “Een verdwenen verschijnsel

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.