Als we

landinwaards rijden, richting Campobasso, verandert het landschap. De heuvels zijn verdeeld in kleurige vlakken waarin het groen van jong gras domineert. Er zijn bossen, rivieren. Veel roofvogels. Aan de horizon een eindeloze rij windmolens. Ze zijn reusachtig, waardoor het land een speelgoedachtige indruk maakt. We gaan van de weg af, richting Valfortore en komen op een klein slingerend pad wat akelig steil naar beneden loopt. En dan ligt daar plotseling een reusachtig meer tussen de bergen. We rijden er steeds dichter naar toe en net als we ervan overtuigd raken dat we totaal in de verkeerde richting rijden zien we een bordje waardoor we weten dat we op de plaats van bestemming zijn gearriveerd: de “Horse Ranch”. Het is een van die plekken waarvan je niet gelooft dat ze werkelijk bestaan. Van God en iedereen verlaten. Een complex van stenen huizen, houten barakken en met veel fantasie in elkaar getimmerde beestenverblijven tussen pijnbomen die voor schaduw zorgen. En dat alles met een magistraal uitzicht op het meer. Daar is Bonny, in eigen persoon. Een man uit één stuk. Joviaal en vriendelijk maar tegelijkertijd getergd. lees verder…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

<—terug

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.